De naam André Hazes roept al jaren gevoelens van herkenning, ontroering en bewondering op. Maar waar zijn muziek ooit harten verwarmde, groeit nu een andere emotie: vermoeidheid. Niet om wat hij zingt, maar om alles wat zich buiten de studio afspeelt. Zijn gedrag op sociale media, de voortdurende updates over zijn privéleven en de relatieperikelen beginnen bij zijn fans te schuren. En dit keer komt de kritiek niet van roddelkanalen, maar van mensen die jarenlang aan zijn zijde stonden.
Vertrouweling luidt de noodklok: “Het publiek is hem kwijt”
Bram Koning, jarenlang vertrouwenspersoon en liedjesschrijver voor André, slaat in gesprek met Weekend alarm. Zijn woorden zijn hard maar uit bezorgdheid geboren. “Vroeger was hij puur,” zegt Bram. “Een lieve, oprechte jongen.
Nu zie ik iemand die iets probeert te spelen dat hij niet is.” Volgens hem is de grens bij het publiek bereikt. De eindeloze stroom aan video’s, gekke bekken en inside jokes op sociale media werkt inmiddels eerder tegen dan mee. “Mensen zijn er klaar mee,” stelt hij onomwonden.
Wat ooit ontwapenend leek, voelt nu volgens Bram als een toneelstuk. De echtheid, waar André ooit zo om werd geroemd, lijkt te zijn ingewisseld voor oppervlakkigheid. En dat raakt niet alleen de geloofwaardigheid van de artiest, maar ook zijn band met de mensen die hem groot maakten: zijn publiek.
Relatie met Noa Braaf veroorzaakt wrijving onder fans
De stap van Monique naar zijn nieuwe vriendin Noa Braaf zorgt voor veel onbegrip op sociale media. Fans reageren fel en vragen zich af waarom André keer op keer dezelfde patronen lijkt te volgen. Bram Koning begrijpt de irritatie, ook al wil hij Noa als persoon niet bekritiseren.
“Het voelt alsof hij weer iemand heeft laten zitten,” zegt hij. De manier waarop André zijn nieuwe relatie volop tentoonstelt, complete met romantische foto’s en grappige filmpjes, wekt vooral wrevel. “Misschien is het gewoon beter om even níét met haar op de foto te gaan,” adviseert Bram. “Voor zijn imago én voor Monique.”
Dat advies komt niet voort uit sensatiezucht, maar uit oprechte zorg om het merk André Hazes. Want ook al is liefde persoonlijk, de manier waarop die liefde wordt gedeeld heeft publieke gevolgen. En op dit moment lijkt die publieke opinie André niet gunstig gezind.
Muziek als enige uitweg uit het imago-moeras
Toch is er hoop, volgens Bram. Die hoop ligt niet in nieuwe content, filmpjes of interviews, maar simpelweg in muziek. Samen met producer Edwin van Hoevelaak wil hij André opnieuw verbinden met zijn kern: nummers die mensen écht raken.
Er ligt al een plan klaar voor een nieuwe single die binnen enkele maanden moet verschijnen. Geen commerciële gimmick, maar een lied met emotie. “Muziek kan alles rechtzetten,” zegt Bram. “Als hij een hit scoort die mensen raakt, keert de sympathie vanzelf terug.”
Wat daarbij vooral belangrijk is, is dat de koerswijziging uit André zelf komt. “Hij beslist. Hij stuurt. Hij plaatst. En het publiek vindt het niet meer grappig.” Volgens Bram moet André zich losmaken van de drang om ‘mee te doen’ met andere artiesten. Zijn kracht ligt in authenticiteit, niet in likes of lachwekkende filmpjes.
De entertainer versus de artiest: “Hij is geen clown”
Bram is duidelijk over wat volgens hem misgaat. André Hazes probeert te voldoen aan een beeld dat hem niet past. “Hij wil lijken op andere artiesten, maar het werkt niet. Hij is geen clown. Hij is André Hazes, zoon van een legende en zelf een rasartiest.”
De kracht van André ligt niet in flauwe grappen of online aanwezigheid, maar in zijn stem, zijn teksten en zijn emotionele bereik. “Waarom zou je dat opgeven voor likes?” vraagt Bram zich af.
Het publiek ziet de show, maar mist de ziel. En precies daar ligt de urgentie: André moet terug naar wie hij écht is. Geen rol, geen façade, maar puur en oprecht zoals hij ooit begon.
Laatste kans op eerherstel ligt in zijn eigen handen
Er lijkt nog een laatste kans te zijn voor André Hazes om zich opnieuw te verbinden met zijn publiek. Maar dan moet hij nú keuzes maken. Minder sociale media, minder sensatie, en vooral: minder toneel. De roep vanuit zijn eigen kring is glashelder. Wat ooit als ontwapenend werd ontvangen, voelt inmiddels gemaakt en vermoeiend. De grens is bereikt.
Als André zijn imago wil herstellen, moet hij stoppen met proberen iets te zijn wat hij niet is. De mensen willen geen perfect plaatje, maar echtheid. Want zijn kracht zit niet in het spektakel, maar in het gevoel dat hij weet op te roepen met zijn muziek. En die ziel dreigt hij nu definitief te verliezen, tenzij hij snel ingrijpt.
