Jim Bakkum spreekt in de podcast Lightless Lounge openhartig over zijn band met Jamai Loman, de winnaar van de allereerste Idols-finale waar Jim in 2003 als tweede eindigde.
Hoewel beide artiesten onlangs nog in Shownieuws aangaven open te staan voor een reĆ¼nie, is het onderlinge contact inmiddels behoorlijk verwaterd. Jim deelt zijn persoonlijke gevoel daarover en benadrukt hoe belangrijk die beginperiode voor hem is geweest.
Geen contact, wel waardering
In de podcast vertelt Jim zonder omhaal hoe het ervoor staat: āJamai is niet goed in contact onderhouden. Hij appt niet terug.ā Volgens Jim is dat iets waar hij al langer mee zit.
āVoor mij voelt hij als een soort wortel van mijn carriĆØre, omdat hij echt helemaal aan het begin was.ā Ondanks die betekenisvolle rol in zijn leven, heeft Jim moeten accepteren dat het contact eenzijdig blijft.
āIk heb het echt wel eens jammer gevonden dat hij niet zo goed in contact onderhouden is,ā vervolgt hij. āVoor corona heb ik mezelf er weleens over gefrustreerd, maar je kan iemand niet veranderen.ā
Een warme band, zodra ze elkaar zien
Toch is de sfeer tussen de twee artiesten goed wanneer ze elkaar sporadisch tegenkomen. Dan is het direct weer als vanouds. āAls wij elkaar zien, dan is het altijd lachen en we begrijpen elkaar.ā
Die klik is er nog steeds, maar het ontbreekt aan regelmaat.
Jim haalt ook herinneringen op aan zijn auditie voor Idols, die hij in november via Instagram nog eens onder de aandacht bracht.
Hij deelde een fragment van zijn eerste optreden en schreef erbij dat hij zich het moment ānog zo goed herinnerde. Nieuw avontuur. En werkelijk geen idee wat me te wachten stond.ā
Van Idols-finalist naar volwassen artiest
Jim was pas 15 jaar oud toen hij meedeed aan de eerste editie van de RTL-talentenjacht. De finale in maart 2003 werd bekeken door maar liefst 5 miljoen mensen.
De impact van dat tv-moment op zijn leven en carriĆØre is enorm geweest. In 2022 zaten Jim en Jamai nog samen bij Renze op Zaterdag om terug te blikken op hun Idols-tijd.
āWe hebben dit meegemaakt,ā zei Jim toen. āHet is een soort wortel van onze carriĆØre. Ik heb het nooit als een vloek gezien.ā
Een nieuwe generatie herkent Jim van zijn films
Toch kijkt Jim met een zekere opluchting naar hoe zijn imago is veranderd. āEr is nu een hele generatie die mij daar niet van kent, maar wel van mijn films, bijvoorbeeld.ā
Jamai sluit zich daar deels bij aan. Ook hij is blij dat hij zijn bekendheid niet alleen aan Idols dankt. āOok de andere dingen in mijn carriĆØre heb ik met heel veel liefde gedaan,ā vertelt hij.
Waar hij eerder moeite had met het Idols-stempel, heeft hij daar nu vrede mee: āMaar nu het gaat zoals ik wil dat het gaat kan ik er wel vriendschap mee sluiten. Het heeft een warme plek bij veel mensen in hun hart. Daar word ik dus heel erg vrolijk van.ā
Jim en Jamai mogen dan ieder hun eigen weg zijn gegaan, hun gezamenlijke oorsprong in de Nederlandse popgeschiedenis blijft iets dat hen voor altijd verbindt. Hoe het contact zich verder ontwikkelt, blijft onzeker, maar de waardering voor elkaar is overduidelijk gebleven.
