Twee jaar geleden verloor Gerard Joling zijn dierbare vriend Bert. Een verlies dat hem tot op de dag van vandaag raakt. Via Instagram deelt Gerard een openhartige terugblik op deze verdrietige dag, die hem nog altijd bezighoudt.
Zijn woorden raken een gevoelige snaar bij zijn volgers, want zijn eerbetoon aan Bert is eerlijk, oprecht en vol emotie. In een wereld vol vluchtige momenten, staat hij stil bij wat écht telt: vriendschap, herinneringen en verlies.
Een vriendschap vol lachen, gieren en mooie herinneringen
Gerard en Bert hadden een bijzondere band die voor de buitenwereld zichtbaar was in de vlogs die Gerard regelmatig op YouTube deelde.
Daarin zag je hoe de twee onafscheidelijk waren en vooral veel lol maakten. Volgens Gerard hebben ze samen “ontzettend veel gegierd” en dat is precies wat hem nu zo ontbreekt.
Hun vriendschap was gebaseerd op pure gezelligheid en oprechte connectie, iets wat zeldzaam is en daarom des te pijnlijker wanneer het wordt weggenomen.
Een onverwacht afscheid en een rauwe realiteit
Het overlijden van Bert kwam onverwachts en liet een diepe indruk achter op Gerard. Hij vertelde destijds: “Afgelopen donderdag ging de gezondheid van Bert achteruit en kwam hij op de IC te liggen met een longontsteking. Gisteravond kreeg ik een telefoontje van Wino, waarin hij vertelde dat Bert is overleden.”
De impact van dat telefoontje is ook twee jaar later nog voelbaar. Het is het soort moment dat je wereld in één seconde volledig verandert.
Terug naar de plek waar Bert rust
In zijn realityserie Only Joling nam Gerard zijn kijkers mee naar de begraafplaats waar Bert begraven ligt. Dat deed hij niet alleen, maar samen met Joke, de weduwe van Bert.
Tijdens dat bezoek haalde hij warme herinneringen op: ”Hij was een moordgozer. Iemand die ik goed om mij heen kon verdragen.
Gezellig, oprecht, wij hadden de grootste lol.” Die woorden onderstrepen hoeveel betekenis Bert voor hem had en hoe groot het gemis nog steeds is.
Het grafbezoek: respect, gemis en het leven dat doorgaat
Opvallend is dat Gerard tot dat moment nog nooit het graf van Bert had bezocht. Niet omdat het hem niets deed, maar juist omdat hij bewust wachtte op het juiste moment.
Hij gaf eerlijk toe: ”Ik heb daarmee gewacht. Hij merkt het toch niet meer. Aan de andere kant doe je het ook uit respect.”
Die innerlijke strijd tussen emotie en verstand is herkenbaar voor velen die iemand zijn verloren. Het laat zien hoe rauw en verwarrend rouw kan zijn.
Een stil moment van reflectie en een open hart op social media
Via Instagram laat Gerard vandaag opnieuw zien hoe diep het verlies van Bert hem raakt. “De tijd gaat zo ontzettend snel”, schrijft hij.
“Vandaag alweer twee jaar zonder jouw gezelligheid en aanstekelijke lach.” Het zijn woorden die recht uit het hart komen en opnieuw laten zien dat verdriet niet slijt, maar verandert in stille herinneringen die je elke dag met je meedraagt.