Het afscheid viel zwaar, maar het was onvermijdelijk. Voor Frans Bauer en zijn familie brak deze week een emotioneel moment aan. Zijn moeder Wies, die vorig jaar al tekenen van beginnende vergeetachtigheid vertoonde, heeft haar geliefde woonwagen ingeruild voor een plekje in een woonzorgcentrum. Een beslissing die niet zomaar genomen werd, maar wel nodig bleek om haar de juiste zorg en rust te kunnen bieden. Via Instagram liet de zanger zondag weten dat zijn 78-jarige moeder verhuisd is naar haar nieuwe woning in het Fendertshof in Fijnaart.
Een verhuizing met een traan, maar ook een glimlach
Op de gedeelde foto straalt Frans samen met zijn moeder, ondanks het verdriet dat deze verandering met zich meebrengt. Hij schrijft: “Ze is verhuisd naar een nieuwe woning in het Fendertshof in Fijnaart.” Wies had altijd de wens om zo lang mogelijk in haar vertrouwde woonwagen te blijven wonen.
Toch werd het de laatste tijd steeds moeilijker om zelfstandig te blijven functioneren, en werd een verhuizing naar een woonzorgcentrum uiteindelijk onvermijdelijk. Dat ze nu op een warme plek is terechtgekomen, brengt enige rust voor de familie.
Warm welkom in Fijnaart: liefdevolle reacties op social media
De ontvangst in het woonzorgcentrum was hartverwarmend. “Ze is er met liefde onthaald en verwelkomd met een warm gevoel. Ze heeft het ontzettend naar haar zin in haar nieuwe appartement. Prachtig!” schreef Frans bij de foto. De reacties op het bericht lieten niet lang op zich wachten.
Zijn zoon Christiaan reageerde met zes hartjes en ook Frans jr. toonde zijn steun. De woorden ‘ze is er nog’ kregen onder fans en volgers een extra lading. De liefde en betrokkenheid van de familie blijken onvoorwaardelijk en geven het moment extra betekenis.
Het mooiste moment op zijn vijftigste verjaardag
Frans sprak eerder openhartig over zijn moeder in een interview met De Telegraaf. Daarin vertelde hij hoe dankbaar hij was dat Wies vorig jaar zijn vijftigste verjaardag nog mee kon vieren. “Het meest mooie moment vond ik dat mijn moeder binnenkwam. Dat deed mij heel veel.” Het raakte hem zichtbaar.
Voor veel mensen is het vanzelfsprekend dat ouders er zijn op belangrijke momenten, maar Frans realiseert zich hoe bijzonder het is dat Wies deze dag nog kon meemaken. “Dat doet mij nu nog steeds veel. Je realiseert je vaak niet als iemand op leeftijd is, dat diegene dan nog bij bijzondere momenten is. Als je vijftig wordt dan denk je: ze is er gelukkig nog bij. Dat was heel emotioneel.”
Belofte aan zijn vader: zorg dragen voor moeder Wies
De zorg voor zijn moeder is iets wat Frans niet licht opneemt. Hij heeft zijn vader ooit beloofd om goed voor haar te zorgen, en die belofte komt hij met toewijding na. Samen met zijn broer zorgt hij ervoor dat zijn moeder zich geliefd en veilig voelt.
“Ik hoop dat ik nog lang van haar mag genieten. Als zij er niet meer is, zou ik dat echt verschrikkelijk vinden.” De toewijding van Frans is ontroerend en laat zien hoeveel respect en liefde er in deze familie leeft.
Het verhaal van Wies raakt omdat het zo herkenbaar is. Het moment waarop een ouder afhankelijker wordt en een nieuwe fase ingaat, is pijnlijk maar onvermijdelijk. De manier waarop Frans daarover deelt, maakt het menselijk en invoelbaar.
