De naam André Hazes roept al jaren gevoelens van herkenning, ontroering en bewondering op. Maar waar zijn muziek ooit harten verwarmde, groeit nu een andere emotie: vermoeidheid. Niet om wat hij zingt, maar om alles wat zich buiten de studio afspeelt. Zijn gedrag op sociale media, de voortdurende updates over zijn privéleven en de relatieperikelen beginnen bij zijn fans te schuren. En dit keer komt de kritiek niet van roddelkanalen, maar van mensen die jarenlang aan zijn zijde stonden.
Vertrouweling luidt de noodklok: âHet publiek is hem kwijtâ
Bram Koning, jarenlang vertrouwenspersoon en liedjesschrijver voor AndrĂ©, slaat in gesprek met Weekend alarm. Zijn woorden zijn hard maar uit bezorgdheid geboren. âVroeger was hij puur,â zegt Bram. âEen lieve, oprechte jongen.
Nu zie ik iemand die iets probeert te spelen dat hij niet is.â Volgens hem is de grens bij het publiek bereikt. De eindeloze stroom aan videoâs, gekke bekken en inside jokes op sociale media werkt inmiddels eerder tegen dan mee. âMensen zijn er klaar mee,â stelt hij onomwonden.
Wat ooit ontwapenend leek, voelt nu volgens Bram als een toneelstuk. De echtheid, waar André ooit zo om werd geroemd, lijkt te zijn ingewisseld voor oppervlakkigheid. En dat raakt niet alleen de geloofwaardigheid van de artiest, maar ook zijn band met de mensen die hem groot maakten: zijn publiek.
Relatie met Noa Braaf veroorzaakt wrijving onder fans
De stap van Monique naar zijn nieuwe vriendin Noa Braaf zorgt voor veel onbegrip op sociale media. Fans reageren fel en vragen zich af waarom André keer op keer dezelfde patronen lijkt te volgen. Bram Koning begrijpt de irritatie, ook al wil hij Noa als persoon niet bekritiseren.
âHet voelt alsof hij weer iemand heeft laten zitten,â zegt hij. De manier waarop AndrĂ© zijn nieuwe relatie volop tentoonstelt, complete met romantische fotoâs en grappige filmpjes, wekt vooral wrevel. âMisschien is het gewoon beter om even nĂĂ©t met haar op de foto te gaan,â adviseert Bram. âVoor zijn imago Ă©n voor Monique.â
Dat advies komt niet voort uit sensatiezucht, maar uit oprechte zorg om het merk André Hazes. Want ook al is liefde persoonlijk, de manier waarop die liefde wordt gedeeld heeft publieke gevolgen. En op dit moment lijkt die publieke opinie André niet gunstig gezind.
Muziek als enige uitweg uit het imago-moeras
Toch is er hoop, volgens Bram. Die hoop ligt niet in nieuwe content, filmpjes of interviews, maar simpelweg in muziek. Samen met producer Edwin van Hoevelaak wil hij André opnieuw verbinden met zijn kern: nummers die mensen écht raken.
Er ligt al een plan klaar voor een nieuwe single die binnen enkele maanden moet verschijnen. Geen commerciĂ«le gimmick, maar een lied met emotie. âMuziek kan alles rechtzetten,â zegt Bram. âAls hij een hit scoort die mensen raakt, keert de sympathie vanzelf terug.â
Wat daarbij vooral belangrijk is, is dat de koerswijziging uit AndrĂ© zelf komt. âHij beslist. Hij stuurt. Hij plaatst. En het publiek vindt het niet meer grappig.â Volgens Bram moet AndrĂ© zich losmaken van de drang om âmee te doenâ met andere artiesten. Zijn kracht ligt in authenticiteit, niet in likes of lachwekkende filmpjes.
De entertainer versus de artiest: âHij is geen clownâ
Bram is duidelijk over wat volgens hem misgaat. AndrĂ© Hazes probeert te voldoen aan een beeld dat hem niet past. âHij wil lijken op andere artiesten, maar het werkt niet. Hij is geen clown. Hij is AndrĂ© Hazes, zoon van een legende en zelf een rasartiest.â
De kracht van AndrĂ© ligt niet in flauwe grappen of online aanwezigheid, maar in zijn stem, zijn teksten en zijn emotionele bereik. âWaarom zou je dat opgeven voor likes?â vraagt Bram zich af.
Het publiek ziet de show, maar mist de ziel. En precies daar ligt de urgentie: André moet terug naar wie hij écht is. Geen rol, geen façade, maar puur en oprecht zoals hij ooit begon.
Laatste kans op eerherstel ligt in zijn eigen handen
Er lijkt nog een laatste kans te zijn voor AndrĂ© Hazes om zich opnieuw te verbinden met zijn publiek. Maar dan moet hij nĂș keuzes maken. Minder sociale media, minder sensatie, en vooral: minder toneel. De roep vanuit zijn eigen kring is glashelder. Wat ooit als ontwapenend werd ontvangen, voelt inmiddels gemaakt en vermoeiend. De grens is bereikt.
Als André zijn imago wil herstellen, moet hij stoppen met proberen iets te zijn wat hij niet is. De mensen willen geen perfect plaatje, maar echtheid. Want zijn kracht zit niet in het spektakel, maar in het gevoel dat hij weet op te roepen met zijn muziek. En die ziel dreigt hij nu definitief te verliezen, tenzij hij snel ingrijpt.
