Wim Peeters, de opa van zangeres Sieneke, is ongeneeslijk ziek. Hij heeft uitgezaaide slokdarmkanker en ondergaat momenteel levensverlengende chemotherapie. Zijn toestand verslechtert snel en hij heeft nog zes chemokuren te gaan. Mocht die behandeling geen resultaat opleveren, dan wordt ermee gestopt. In deze kwetsbare fase van zijn leven ervaart Wim iets wat hem nog meer raakt dan zijn ziekte: het totale gebrek aan contact met zijn geliefde kleindochter. “Het is enorm pijnlijk,” zegt hij in weekblad Story. “Ze is niet één keer langs geweest.”
Geen enkel teken van leven
Als je Wim hoort vertellen, proef je zijn teleurstelling en verdriet. Hij voelt zich in de steek gelaten door de mensen die hem het meest dierbaar zijn. “Sieneke en haar ouders hebben helemaal niets van zich laten horen. Geen telefoontje, geen bezoek. Dat doet ontzettend veel pijn,” vertelt hij openhartig. “Ze is mijn eerste en liefste kleinkind. Ik heb altijd alles voor haar gedaan.” Het is voor hem onbegrijpelijk dat er, juist nu hij haar het hardst nodig heeft, totale stilte is vanuit haar kant.
Geen ruzie, geen breuk: alleen stilte
Wat de situatie extra schrijnend maakt, is dat er volgens Wim geen sprake is van een ruzie of een breuk in de familieband. “Ik heb haar niets misdaan. Ik snap er helemaal niets van. Waarom laat ze me nu links liggen? Juist nu ik haar steun zo hard nodig heb.” Zijn stem breekt als hij spreekt over het gevoel van afwijzing. “Je zou denken dat familie er voor je is in zulke moeilijke tijden.” Voor Wim is het gemis van zijn kleindochter bijna ondraaglijk. Hij verlangt niet naar cadeaus of grote gebaren, maar gewoon naar een teken van betrokkenheid.
Steun aan een ander, stilte naar eigen familie
Wat Wim extra in verwarring brengt, is het feit dat Sieneke zich recent nog publiekelijk uitsprak over een andere zieke: Freek Rikkerink, die kampt met uitgezaaide longkanker. “Dat siert haar,” zegt Wim daar eerlijk over. “Die jongen en zijn vrouw verdienen alle steun die ze kunnen krijgen. Maar ik begrijp dan niet waarom ze haar eigen opa volledig negeert.” Het contrast tussen haar publieke empathie en de stilte binnen haar eigen familie is voor hem onverklaarbaar en pijnlijk.
Bekende zangeres houdt zich stil
Sieneke werd in 2010 een bekende naam door haar deelname aan het Eurovisie Songfestival namens Nederland. Sindsdien heeft ze een trouwe schare fans opgebouwd. Op de woorden van haar opa heeft ze tot nu toe niet publiekelijk gereageerd. Volgens Wim is dit niet de eerste keer dat hij zich buitengesloten voelt, maar in deze fase van zijn leven raakt het hem extra diep. “Als je hoort dat je terminaal ziek bent, hoop je dat je familie zich om je bekommert. Een knuffel, een blik van herkenning, even samen zitten. Dat is nu zoveel waard.”
Meer pijn door gemis dan door de ziekte
Het lijkt erop dat het echte lijden van Wim niet alleen lichamelijk is, maar vooral emotioneel. De ziekte is zwaar, maar het gemis van zijn kleindochter raakt hem nog dieper. “Het zou me zoveel goed doen als Sieneke gewoon even langs zou komen. Al is het maar vijf minuten. Ik verlang niet naar grote gebaren, alleen naar contact. Je bent toch familie?” Ondanks het verdriet blijft hij hopen. Hij zoekt geen wrok, enkel warmte en erkenning. Die ene kleine moeite zou voor hem alles betekenen.
Of Sieneke alsnog haar opa zal opzoeken, is onduidelijk. Maar Wim blijft hopen op een moment van hereniging. “Misschien leest ze dit. Misschien denkt ze dan: ik ga toch even langs. Dat zou alles voor me betekenen.”
Denk jij dat Sieneke alsnog contact met haar opa zal zoeken? Laat het ons weten in de reacties op Facebook.
