Na een lange periode van stilte, rouw en persoonlijke pijn, stond Willeke Alberti opnieuw in de spotlights. Tijdens Pride 2025 maakte de zangeres haar langverwachte comeback, en dat bleef niet onopgemerkt.
De emoties waren voelbaar tot in de achterste rijen van het publiek, want dit optreden betekende meer dan alleen zingen. Het was een beladen terugkeer na een jaar waarin ze afscheid moest nemen van dierbaren én tijdelijk haar stem verloor.
De strijd met haar stem en de kracht van het podium
Willeke gaf na haar optreden openhartig toe dat het spannend was om weer op te treden. “Het was heel spannend, omdat mijn stem nog niet helemaal is wat het geweest is.
Beter zal het ook niet meer worden vrees ik, maar het is onvoorstelbaar wat je er voor terugkrijgt. Dat is een groot gemis geweest het afgelopen jaar.”
Die oprechte woorden raakten niet alleen de aanwezigen, maar benadrukten ook de intense band die ze heeft met haar publiek. Het zingen zelf was een overwinning, maar de warme ontvangst die ze kreeg,
gaf haar het gevoel dat ze nooit is weggeweest. Het gaf haar moed en bevestiging: ze hoort nog steeds thuis op het podium.
Tranen tussen de noten door: een ontlading van emoties
Tijdens het zingen hield Willeke het niet droog. Tussen twee nummers door pinkte ze een traan weg. Ze legde uit waar die emotie vandaan kwam.
“Waar die tranen vandaan kwamen? Je hoopt gewoon dat het allemaal weer goed gaat. Omdat ik een jaar mijn stem niet had, altijd een brok in mijn keel kreeg… Maar hoe dat dan opgevangen wordt door het publiek, dat ontroerde me.”
Die tranen symboliseerden meer dan een moment van kwetsbaarheid.
Ze waren een teken van hoe diep muziek verweven is met haar identiteit, en hoe bijzonder het is om, ondanks alles, weer te mogen staan waar ze thuishoort: op het podium, voor een trouw publiek.
Een publiek dat haar nooit in de steek liet
De band tussen Willeke en haar fans is zeldzaam intens. “Dit publiek is het meest trouwe publiek dat ik heb. Dat is wat je voelt.”
De zangeres werd na haar optreden nog even toegesproken door Frits Huffnagel, die haar als ‘levende legende’ eerde. Opnieuw schoten de tranen in haar ogen.
“Die warmte die je krijgt… Dat doet ook muziek, heel belangrijk voor iedereen. Ik ben blij dat ik er nog steeds bij mag zijn.”
Die woorden onderstrepen niet alleen haar dankbaarheid, maar ook haar besef van hoe bijzonder haar positie is. Ondanks tegenslagen, ouderdom en verdriet, blijft muziek haar brug naar het leven én naar haar publiek.
Een pauze die hard nodig was na immens verdriet
In oktober 2024 trok Willeke zich terug uit de schijnwerpers. Ze kondigde een zangpauze aan om ruimte te maken voor rouw en herstel. In korte tijd verloor ze haar dochter Daniëlle, haar broer Tonny, twee tantes, een oom en een neef.
Het was een jaar dat diepe sporen naliet. De rust die ze nam, was geen keuze uit zwakte, maar een noodzakelijke stap om overeind te blijven.
Het verlies van zóveel dierbaren vroeg om verwerking op haar eigen tempo, ver weg van het podium, het applaus en de publieke ogen. Nu, maanden later, keert ze met zachtheid én kracht terug.
Het verlies van haar dochter Daniëlle blijft voelbaar
Een van de zwaarste klappen in Willekes leven was het overlijden van haar dochter Daniëlle van ’t Schip, in oktober 2023. Daniëlle werd 55 jaar oud en was al langere tijd ernstig ziek.
In april 2022 werd er uitgezaaide endeldarmkanker bij haar vastgesteld. Naast haar rol als dochter van Willeke, was Daniëlle ook bekend als schrijfster van spirituele boeken en begeleidde ze mensen op hun persoonlijke pad. Haar dood liet een leegte achter die nog altijd voelbaar is.
Voor Willeke betekende het afscheid niet alleen het verlies van een kind, maar ook van een zielsverwant. Ondanks het intense verdriet, stond ze dit jaar weer op dat podium — niet zonder tranen, maar wel met trots.
Een terugkeer die hoop geeft aan iedereen die rouwt
Willeke Alberti’s optreden tijdens Pride 2025 was meer dan een muzikaal moment. Het was een stille overwinning op het leven, op verdriet, en op lichamelijke beperkingen.
Haar stem mag dan veranderd zijn, haar impact is groter dan ooit. Ze liet zien dat je, zelfs na het donkerste jaar, opnieuw kunt opstaan — met muziek als leidraad en het publiek als steunpilaar.
